założyć ręce

См. также в других словарях:

• zakładać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zakładaćam, zakładaća, zakładaćają, zakładaćany {{/stl 8}}– założyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, zakładaćżę, zakładaćży, zakładaćłóż, zakładaćżony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• tył — m IV, D. u, Ms. tyle; lm M. y 1. «część, strona czegoś przeciwległa w stosunku do przodu, frontu, najdalej położona w stosunku do części przedniej danego przedmiotu; u człowieka: część ciała po stronie pleców, u zwierząt: część ciała najdalej… …   Słownik języka polskiego

• ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… …   Słownik frazeologiczny

• dom — 1. Czuć się, zachowywać się jak (u siebie) w domu «czuć się dobrze, swojsko, zachowywać się swobodnie»: Mały natychmiast zdobył sympatię funkcjonariuszy. Bawił się pałką, w dyżurce czuł się jak w domu. SE 17/02/1998. 2. Czyjś dom jest dla kogoś… …   Słownik frazeologiczny

• napoleoński — napoleońskiscy «odnoszący się do Napoleona I (rzadko do Napoleona III), związany z jego panowaniem» Czasy napoleońskie. Wojny napoleońskie. ∆ Orły napoleońskie «orły na drzewcach chorągwi i sztandarów wprowadzone przez Napoleona I na wzór… …   Słownik języka polskiego

• skuć — dk Xa, skuję, skujesz, skuj, skuł, skuty, skuci skuwać ndk I, skućam, skućasz, skućają, skućaj, skućał, skućany 1. «złączyć, zespolić coś przez kucie» 2. «założyć więźniowi kajdany, spiąć kajdanami ręce lub nogi, uniemożliwiając mu poruszanie się …   Słownik języka polskiego

• iść — 1. Alkohol (wino, wódka itp.) idzie, poszedł, uderza, uderzył komuś do głowy, idzie, poszedł komuś w nogi «alkohol zaczyna, zaczął działać na kogoś, powoduje, spowodował u kogoś zawroty głowy, trudności w chodzeniu; ktoś jest pijany»: (...)… …   Słownik frazeologiczny

• koło — I n III, Ms. kole; lm D. kół 1. «część płaszczyzny ograniczona okręgiem; w terminologii matematycznej: zbiór wszystkich punktów płaszczyzny, których odległość od ustalonego punktu, zwanego środkiem koła, jest mniejsza lub równa danej liczbie… …   Słownik języka polskiego

• teczka — ż III, CMs. teczkaczce; lm D. teczkaczek 1. «prostokątna torba z krótkim uchwytem (rzadziej bez uchwytu), przeznaczona do przenoszenia różnych przedmiotów, zwłaszcza książek, zeszytów, akt» Skórzana, plastykowa teczka. Szkolna teczka. Teczka ze… …   Słownik języka polskiego